Zorgmanagement
Eva startte als projectmedewerker tijdens de fusie en hielp verschillende vakgroepen met het schrijven van een zogenoemd zorgintegratieplan. “Toen deze functie na negen maanden ophield, bleef ik bij het zorgmanagement als adviseur aan en vervolgens mocht ik als senior adviseur, samen met de programmamanager, deze integratieplannen verder vormgeven bij de Raad van Bestuur.”
Vervolgens werd ze als businesscontroller gevraagd bij de afdeling financiën, waar ze bijna drie jaar werkte. “Tussendoor heb ik ook nog drie maanden als beleidsadviseur in het covid-crisisteam geholpen bij het begin van de covid-uitbraak. Afgelopen voorjaar heb ik gesolliciteerd als hoofd, omdat dat past bij mijn persoonlijke ambities en kwaliteiten.”
Gezien als jonge professional
Inmiddels voelt Eva zich erg verbonden met het ziekenhuis. “Ik voel me gezien en gehoord als jonge professional, krijg de kans me te ontwikkelen en word daarin goed begeleid.” Ook herkent ze de kernwaarden die het Dijklander heeft geformuleerd – oprechte interesse, lef en nuchterheid – in zichzelf. “Interesse heb ik in iedereen. Ik probeer tijd te maken voor alle collega’s en voor hun persoonlijke verhalen; ik vind het belangrijk dat mensen zich gehoord voelen. Lef is ook echt een kernwaarde die in mijzelf zit. Ik spreek altijd alles uit, zowel over hoe ik mij voel, als over waar ik heen wil. Mijn ambities bijvoorbeeld: door te vertellen waar ik heen wil is veel mogelijk geworden en zit ik nu in de functie waar ik mijzelf een aantal jaar geleden zag. Nuchterheid past goed bij mij: ik ga niet snel bij de pakken neerzitten, ik pak door.”
Wat wil ik?
Eva is dus helemaal tot bloei gekomen in het Dijklander Ziekenhuis, maar heeft daar ook bewust actie voor ondernomen. “Ik heb mijzelf dingen afgevraagd als: wat wil ik, waar word ik gelukkig van en wat heb ik daarvoor nodig? Voor het stukje ‘nodig hebben’ ben ik met mijn leidinggevenden in gesprek gegaan en hebben we samen naar de mogelijkheden gekeken. Verder ben ik vanaf mijn eerste functie altijd met veel mensen in contact gekomen en was ik actief bij veel onderdelen in het ziekenhuis betrokken. Door mijn belangstelling te tonen heb ik bijvoorbeeld eens meegelopen op de operatiekamer en diverse projecten. Zo leerde ik veel mensen kennen. De regie ligt bij jezelf: als je genoeg lef hebt, is er superveel mogelijk!”
Tegelijk was de steun van het ziekenhuis onmisbaar voor haar ontwikkeling. “Ik heb mijn ambities altijd open besproken met mijn leidinggevende en de managers, dat maakte dat deze zichtbaar waren en ze met mij mee konden denken. Ook de mensen van het Leerhuis denken graag mee. Zo ben ik voordat ik leidinggevende wilde worden al gestart met een cursus ‘Leren leiden’.”
Echte Dijklanders
Inmiddels is Eva nu ruim twee maanden afdelingshoofd op de poliklinieken geriatrie en longgeneeskunde. “Mijn rol in het verbeteren van de zorg is een stabiele polikliniek behouden waar zorg geharmoniseerd is en de patiënt centraal staat. Zelf word ik blij als ik iets voor iemand kan doen wat hem of haar blij maakt: een lach op iemands gezicht, een zorg weggenomen. Het Dijklander Ziekenhuis is een mooie werkplek om dat te doen. Ik moet denken aan een patiënt die op de covid-unit lag en op haar verjaardag bezoek van haar zonen kreeg, ondanks de maatregelen van geen bezoek. Ze werd met bed en al naar het raam gereden zodat ze haar konden feliciteren. Het was zo prachtig menselijk en emotioneel hoe het personeel van de betreffende covid-unit er alles aan deed om deze patiënt haar kinderen even te kunnen laten zien. Iedereen had de tranen in zijn ogen. Dit is tekenend voor de sfeer hier: echte Dijklanders die het welzijn van de patiënt voorop stellen!”