Een warm bad
Tijdens een gastcollege van haar opleiding kwam Samari met het Dijklander Ziekenhuis in aanraking; zij besloot direct bij ons ziekenhuis te solliciteren en werd aangenomen op de afdeling Interne Geneeskunde. De gastvrijheid voelde voor haar als een warm bad en niet alleen toen maar nog steeds. “Het voelt alsof ik thuiskom.” Als net afgestudeerd verpleegkundige voelt zij zich veilig en vertrouwd op de werkvloer. “De werksfeer is heel fijn en positief, we hebben een hecht team met verschillende leeftijden (jong en oud) en er is goede begeleiding. Als ik ergens tegenaan loop, kan ik altijd terecht bij mijn leidinggevende voor feedback. Daarnaast is de onderlinge communicatie laagdrempelig en is er totaal geen sprake van een hiërarchie. Ook niet bij de samenwerking met de artsen. Dit werkt echt heel fijn! Tijdens mijn stage in een ander ziekenhuis was dit wel anders.”
Vanuit het hart
Op de vraag wat het voor Samari betekent om een verpleegkundige te zijn, is zij heel duidelijk. “Het moet vanuit je hart komen. Je moet er feeling voor hebben om een verpleegkundige te worden.” Ook oog voor de patiënt speelt hierbij een belangrijke rol. “Mijn werk brengt dankbaarheid met zich mee. Na afloop word je bedankt voor de goede zorgen. Het is dan ook van belang dat er altijd aandacht blijft voor de patiënt en dat het geen lopendebandwerk wordt.”
Het werkt brengt moeilijke maar ook hele mooie situaties. Soms is het bitterzoet. Recentelijk had Samari de zorg voor een patiënt die niet meer lang had te leven. “Ik heb haar en haar familie kunnen steunen tijdens deze moeilijke tijd. Ik heb de juiste zorg kunnen geven en haar een beetje kunnen afleiden van de situatie terwijl zij hartstikke ziek was.” Na haar overlijden, moest Samari wel even een traantje wegpinken. “Gelukkig waren mijn collega’s daar om mij daarin te steunen.” Tegelijkertijd is dit ook waar Samari het allemaal voor doet: “op dat soort momenten heb ik echt het gevoel van ‘zo voelt het om een verpleegkundige te zijn’. Dankbaar en trots dat ik haar op zo’n moment kon steunen en een luisterend oor kon bieden. Haar dochters hebben mij na afloop nog bedankt, ook namens hun moeder.”
Toekomstplannen
Haar studie is nog maar net klaar, maar plannen voor een nieuwe studie heeft zij al uitgerold. “Voor nu ga ik eerst een jaar ervaring als verpleegkundige opbouwen. Dat ik echt weet hoe het is om als verpleegkundige op de afdeling Interne Geneeskunde te werken. Hierna wil ik graag de opleiding Obstetrie verpleegkundige binnen het Dijklander Ziekenhuis gaan volgen. Werken en leren tegelijk. Ervaring opdoen met het begeleiden van moeders, baringen en de kraamtijd. Voorkennis opdoen voor de verloskunde.” Uiteraard is dit niet zonder reden want de stip op de horizon waar Samari naartoe wilt, is die van verloskundige. Als 5-jarig meisje wist zij het al: “Ik wil verloskundige worden. Het is echt mijn roeping dus ik doe er alles voor!” antwoordt Samari vastberaden. Door de kleinschaligheid van ons ziekenhuis, zoals zij het zelf verwoordt, en de gemoedelijke sfeer kan zij niet wachten om de nieuwe stappen in haar verpleegkundige- carrière te gaan zetten. De passie voor de zorg stroomt door haar aderen.