Voldoening
Irene ging in 2008 aan de slag in het toenmalige Waterland Ziekenhuis. “Eerst werkte ik op de orthopedie, maar na een paar jaar werden alle snijdende afdelingen bij elkaar gevoegd: chirurgie, kno, orthopedie, dermatologie … Het leuke vond ik dat patiënten daar over het algemeen een stuk beter het ziekenhuis uit gaan dan ze erin zijn gekomen. Ze worden bijvoorbeeld geopereerd aan een versleten knie of heup en daarna kun je ze daadwerkelijk ondersteunen in het herstel. Dat gaf me veel voldoening.”
Troost na de operatie
Toch maakte ze de overstap naar de recovery en rondde daar afgelopen juni haar opleiding voor af. “Hier zie ik een andere kant van het vak: je verdiept je meer in de mens en het menselijk lichaam. Ik heb contact met de patiënten voor en na hun operatie en doe mijn best zo veel mogelijk voor hen te betekenen.” De kernwaarde ‘oprechte interesse’ van het ziekenhuis kan ze daarin goed kwijt. “Een operatie is voor veel patiënten best heftig. Soms heb je vooraf een gesprekje over waar iemand bang voor is. Naderhand kunnen mensen emotioneel zijn; de ene keer alleen uit opluchting dat het voorbij is, een andere keer bijvoorbeeld vanwege een borstamputatie of miskraam. Dan probeer ik troost te bieden.”
Postoperatief muziek aanbieden
Irene is een ‘doorvechter’ voor haar patiënten. “Ik wil er qua zorg uit halen wat erin zit. Als een patiënt pijn heeft, haal je samen met de anesthesist alles uit de kast om die dragelijk te maken. Naast medicatie probeer ik van alles uit: een andere houding in bed, een ijsje of een kopje thee als dat mag… Verder ben ik bezig met een project om postoperatief muziek aan te bieden. Uit onderzoek blijkt dat patiënten zich daardoor ontspannener en meer op hun gemak kunnen voelen. Tijdens een congres hoorde ik hierover, en nu mag ik ermee aan de slag in ons ziekenhuis.”
Ook privé is ze een doorvechter: “En met een tikkeltje lef, want het was best een grote stap voor mij om na tien jaar werken op een verpleegafdeling deze heel andere wereld van de OK te betreden. Door omstandigheden deed ik iets langer over mijn opleiding, maar ik heb het toch gehaald. Daar ben ik best trots op.”
Fijne werkomgeving
“Het Dijklander biedt veel mogelijkheden om door te stromen, zoals ik zelf dus ook heb gedaan. Daarnaast is er een fijne werksfeer: mensen helpen elkaar en je kunt altijd vragen stellen. Toen er tijdens de eerste coronagolf weinig geopereerd werd, werden mijn collega’s en ik regelmatig ingezet op de COVID-unit. We zagen elkaar in die tijd weinig en waren blij als we elkaar weer eens troffen. Dan merk je pas echt hoe goed de onderlinge connectie is.”