(In)direct gevolg
Februari 2012. De start van Joey zijn loopbaan op de Maelsonstraat 3 in Hoorn. In de rol van applicatiebeheerder groeide hij door naar systeembeheer en mag zich nu al enkele jaren technisch ICT-architect noemen. Vijf jaar geleden verruilde hij de zorg voor een commerciële functie, maar al na enkele maanden besloot hij terug te keren naar het Dijklander Ziekenhuis. ‘Als jij bepaalde beslissingen neemt en systemen draaiende houdt, kunnen mensen werken en operaties doorgaan. Dat betekent zorg. Weliswaar niet op medisch gebied, maar wel technisch. In de commerciële sector verdiende ik misschien meer, maar het verschil maakte ik niet. Voor mij moet mijn werk iets betekenen. Je ziet in het ziekenhuis dat elke actie – direct of indirect – impact heeft op het hele proces. Je wilt graag dat de ICT voor de mensen – zowel collega’s als patiënten – in het ziekenhuis goed gaat.’
De wachtkamer
‘Iedere keer als je een wachtkamer door moet om op de betreffende afdeling een ICT-probleem op te lossen, word je geconfronteerd met het belang van jouw werk. Je beseft dan heel goed ‘dit is niet gewoon een programma wat ik aan de gang moet krijgen of ga oplossen, nee ik maak zorg mogelijk’. Klinkt misschien een beetje over de top, maar zo voel ik het wel.’
Hoe langer Joey in de zorg werkt, hoe meer de vraag ‘heeft het zin?’ bij hem gaat leven. ‘Op het moment dat die verpleegkundige of arts alleen maar wordt belast – en er daardoor minder direct contact is met de patiënt – heb je de boot gemist. Wanneer je het als afdeling voor elkaar krijgt om een zo stabiel en snel mogelijk platform neer te zetten – en dat ook in de lucht houdt – ben je wat mij betreft geslaagd. Je zorgt dan niet alleen voor software of voor continuïteit, maar creëert ook het vertrouwen bij de zorgverlener dat de automatisering zijn of haar werk ondersteunt.’
Persoonlijke ontwikkeling
‘Het Dijklander Ziekenhuis heeft mij ondersteund in mijn persoonlijke ontwikkeling door heel aandachtig te luisteren naar mijn persoonlijke behoeftes. Ik heb na enige tijd de sprong mogen maken richting het architectuur-vak. Dit pad is mede mogelijk gemaakt door de opleiding die ik vanuit het Dijklander Ziekenhuis heb mogen doen. De mogelijkheid om door te kunnen groeien wordt vanuit het ziekenhuis erg gestimuleerd, zolang je zelf aangeeft wat je wil.’
Ruimte om zelf initiatief te kunnen nemen en daarbij de steun krijgt vanuit zijn leidinggevende en collega’s, ervaart Joey ten volste. Ook schroomt hij zeker niet om zelf deze vrijheid te pakken. ‘Als ik overtuigd ben van de zingeving, dan wijk ik niet van mijn doel af.’
Ideale werkplek
‘De nuchterheid en laagdrempeligheid in het ziekenhuis vind ik erg fijn. Er is geen sprake van hiërarchie. Het lef om een beetje out of the box te denken in combinatie met de doorgroeimogelijkheden binnen het ziekenhuis, maakt het Dijklander Ziekenhuis voor mij de juiste werkgever. Wanneer ik zie dat in het ziekenhuiswezen in Nederland men zich de vraagt stelt ‘hoe hebben ze dat nou gedaan in het Dijklander Ziekenhuis?’ en we daarmee ook een voorbeeld zijn voor de rest van Nederland, dan is mijn doel bereikt.’